...امیر بهداد فرزندی بی نظیر...

عروسک قشنگم! فرشته کوچولوی من . بهداد من   روزای بیست ماهگیت رو پشت سر گذاشتی و از این روزا خاطرات شیرینش برام به یادگار میمونه. خاطرات روزای با تو بودن با تو لذت بردن با تو خندیدن  و با تو بازی کردن و با تو شاد بودن. میخواستم بگم که اشکها و لبخندهای این ماه به یادگار میمونه اما هر چی فکر می کنم می بینم که اشکی ریخته نشده و همه اش سلامتی و خوشحالی و شادی بوده. این روزا یاد گرفتی که بشکن می زنی. تا یه آهنگ شاد میشنوی نانای می کنی و  بشکن می زنی . ای قلبون اون بشکن بشکنت. آشپزی و سرگرم شدن با قابلمه و ظرف و ظروف شده تمام کار هر روزت. البته این ماه یاد گرفتی که با اسباب بازیهات هم سرگرم می شی . مخصوصا ماشینهات و بیشتر ...

گوشه ای از شیرین کاریهای بهداد عزیزم در بیستمین ماه زندگیش آب دادن به بوته ها ی گوجه فرنگی توی باغچه ی حیاط هر چی گفتیم که دست به گوجه فرنگی ها نزن گوش ندادی آخرش هم کار خودت رو کردی و ملاحظه می فرمایی دیگه... داری خام خام گوجه فرنگی ها رو گاز می زنی. اسباب و وسایل هر روز بازی بهدادی. آخر سرش فکر کنم که سر آشپز بشی. یعنی تمام مدت قابلمه و ظرف و ظروفی هست که از کابینت میاری و میگذاری توی هال و روی میز باهاشون سرگرم میشی. جارو کردن و تر و تمیز کردن تراس خونه. اونم دو دستی. به نظرت توی این لوله چی هست؟ دنبال چی می گردی؟ ریخت و پاش کردن اتاق به طرز شگفت انگیز کار هر روزت هست. اینم سبد خرده ریز...

  بهداد آقای گل رویش شانزدهمین مروارید قشنگت مبارک باشه. بعد از کلی ورم کردن لثه ات، بالاخره دیدم که امروز  لثه ات سر باز کرده و نوک دندونت بیرون زدده. قربونت بشم که دیگه یه بچه ی تمام عیار شدی و درست و حسابی دندونهات کامل شده و غذا خور شدی. خدا رو شکر که خیلی اذیت نشدی و خوب بیرون اومد. دندون نیش فک پایین سمت چپ صورتت. رویشش مبارک باشه. امیدوارم که عمر خوبی داشته باشه.   ...

  دست کوچولو پا کوچولوی من بهداد کوچولوی عزیزم سلام روزای بیست ماهگیت رو داری پشت سر میگذاری. امروز اول مرداد سال 92هست . هوا خیلی گرمه. کاملا شرجی و دم کرده. روزهای ماه رمضون هست و بابایی هم مشغول روزه داری. این روزا به خاطر هوای گرم و شرجی اینجا بابا خیلی بهش سخت میگذره . منم که یه سه سالی هست از روزه داری معاف شدم به خاطر نی نی داری. این طوری بهت بگم  که کل برنامه همیشگی و روزانه مون به هم خورده.  بابایی روزها ناهار دیگه خونه نمیاد و عصر دم غروب میاد و اگه بشه یه چرت کوتاهی تا زمان افطار می زنه. ما هم که عصر ها یه سر می رفتیم بیرون و یه دوری میزدیم، دیگه کمتر میریم بیرون. و مشغول سور و سات بساط افطار میشیم....