...امیر بهداد فرزندی بی نظیر...

شاید برای تو ... فراوان باشند کسانی که اندازه من دوستت دارند اما برای من. . . کم که هیچ! وجود ندارد کسی که اندازه ی "تو" دوستش داشته باشم  ...

آرزویم این است تو شوی بنده ی محبوب خدا و دعا می کنم آرام بمانی هر روز سربلند از همه ی واقعه ها شاد باشی و بخندی هر دم به دل انگیزترین خاطره ها   ...

  بهدادم بهترینم عزیزترینم سلام مامان جان. اوایل اسفند 92 هست. دیگه چیزی نمونده تا عمو نوروز بیاد و همه جا رو شکوفه بارون کنه. روزای بیست و هفت ماهگیت هم دو سه روزه دیگه تموم میشه و به امید خدا قدم توی ماه بیست و هشتم زندگیت میگذاری. کاشکی یه عینک داشتم که میتونستم به چشمم بزنم و بیست و هشت سالگیت رو ببینم. واااای که چه کیفی داشت. نمیدونم که الان که داری این خاطرات رو می خونی و ورق میزنی چند سالته و در چه شرایطی هستی! ولی امیدوارم که این قدر که جز به جز نوشتنهای شیرین کاریها و قشنگیهای روزای کودکیت برای من لذت بخش و شیرینه برای تو هم همین قدر جالب و خوندنی باشه . من عاشق این روزا هستم . عاشق دستها و پاهای کوچولوت. عاشق صد...

ای همیشه جاودانه در میان لحظه هایم غصه معنایی ندارد تا تو می خندی برایم... ...

سلام بهداد گلم روزای بیست و شش ماهگیت رو داری پشت سر میگذاری و راستی راستی به حرف افتادی و همه چی رو تکرار می کنی اما چه حرف زدنی ؟؟ به قدری شیرین و با مزه حرف می زنی و کلمات رو تکرار می کنی که دل آدم ضعف میره. ای خدا ای خدا. این روزا اوضاع و احوال خوبی داری. از ترس مریض شدن و بیماری، کمتر پامون رو از خونه بیرون میگذاریم . آخه اینجا همش هوا ابری و سرده و بعضی روزا هم بارون میایه. ولی خب سرگرم کردن تو توی خونه هم برای من شده معظلی. اگه تهران بودم حتما میبردمت مهد که با بچه ها بازی کنی و سرگرم بشی و شعر و کاردستی و .... یاد بگیری. اما خب چه میشه کرد؟ هر چند که اینجا هم مهد داره اما به چند جا که سرزدم اصلا بهم حس و حال خوبی ندادند و ...

بخور نخورهای دو سال و اندی.... بهداد عزیزم الان بیست و شش ماه و دو هفته ات هست. پسر خوبی هستی و از نظر غذا خوردن هم یه کم بهتر شدی و رو دور افتادی. تازه یه وقتایی از روز هم میایی و ازم خوراکی و پوف به میخوای. بچه ی شکمویی نیستی که به هر چیزی ناخنک بزنی و مزه ی هر چیزی رو تست کنی. عادت داری که مزه های جدید رو به سختی وارد برنامه غذاییت کنی. اما منم اصراری ندارم و به حال خودت گذاشتمت. توی این بیست و شش ماه شاید به اندازه ی انگشتای یه کف دست به موز لب زده باشی. در صورتی که این میوه ی دوست داشتنی مورد علاقه ی کوچیک و بزرگ هست اما شما چندان علاقه مندی به این میوه نشون ندادی. تازه گیها یه چند باری خودت درب یخچال و که باز کردی...

  خدایا بجز خودت به دیگری واگذارش نکن تویی پروردگار او پس قرار ده بی نیازی در نفسش یقین در دلش اخلاص در کردارش روشنی در دیده اش بصیرت در قلبش و روزی پر برکت در زندگیش... آمین ...