فصلها...

فصـــــــــــــــلها

روزگار ما بازی ساده فصل هاست...

روزگارمان فصلی است، دنیایمان نیز!

دلهامان هم بی نصیب نمانده از این بازی موهوم فصل ها!

بعضی ها دلهاشان سبز و بهاریست...

پر از تازگی، پر از طراوت... پر از شور و نشاط زندگی! سبزِ سبز... همیشه بهار!

بعضی ها اما دلهاشان گرم است و تابستانی!...

پر از حرارت و تابندگی! همیشه سوزان... همیشه گرم و آفتابی!

بعضی ها دلهاشان جنس خزان است...

لبریز از غروب های دلتنگ و نفس گیر...

بازیچه ی بادهای تند موسمی و باران های گاه و بیگاه!...

همیشه غریب...همیشه دلگیر! 

اما بعضی های دیگر، دلهاشان سرد است و زمستانی!...

پر از احساسات یخ بسته به زیر خروارها برف سنگین!

پر از بادهای سرد و تند و استخوان سوز که ضعف پوست و گوشت و کالبد و جامه ات را به سخره میگیرند...

همیشه سرد... همیشه طولانی!

من این میانه گم کرده ام فصل دلم را...

 که گاه خزان زده است و گاهی بهاری!
اما میدانم...
می دانم که همه ی سردی و سکوت زمستان دلم را آفتاب داغ تابستان چاره است

و همه ی غربت خزانش را طراوت بهاری ترین لحظه ها...

امان از این بازی موهوم فصل ها...

روزگارمان بازی ساده فصل هاست!

ما این میان تنها بازیچه ایم...

دستِ کم خوب بازی کردن را بیاموزیم...