تاتی تاتی

 سلام بهداد جونم .

سلام پیشی جون قشنگ خونمون

امروز یکشنبه 8 بهمن نود و یک هست و

نمیدونی که چقدر لحظه شماری می کردیم.

نمیدونی که چقدر مشتاق دیدن این روز و ساعت بودیم.

نمیدونی که با  چه شوقی دارم این متن رو برات می نویسم.

دیشب بالاخره اولین تاتی چند قدمی رو انجام دادی و من و بابا رو شگفت زده کردی.

من و بابا با دیدن این صحنه به قدری هورا کشیدیم و خوشحالی کردیم که نگو و نپرس.

وااای اصلا برامون قابل تصور نبود که تو موجود کوچولوی بامزه ی دوست داشتتی

 بتونی روی پاهای خودت بایستی و راه بری.

خودت هم که این قدر تحت تاثیر ما قرارگرفته بودی

که تمام مدت وقتی که خودت رو توی بغل من مینداختی کلی ذوق می کردی

و از خوشحالی ریسه می رفتی و دوباره پا میشدی می ایستادی و چند تا قدم و ...

دوباره، خودت رو توی بغل بابا مینداختی.

از خوشحالی نمیخواستی که بخوابی

تمام مدت پشت هم حروف رو تکرار می کردی و سر و صداهای پشت هم در میاوردی

و عین طوطی شده بودی.اَاَ اااااددددد ببببببببببب یییییییییی گگگگگگ جوجوجوجو

 صداهای خنده داری که در میاوردی خیلی جالب و شنیدنی بود.

حالا دیگه منتظر به حرف افتادنت باید باشیم.

قربونت بشم من! که تمام خستگی آدم رو با این شیرین کاریات در میاری و

 خودت رو همچین توی دل آدم جا می کنی که ...

  منم همش  دوست دارم به خودم بچسبونمت و فشارت بدم و غرق بوسه ات کنم و

 تو هم احساس عشق و شادی منو می فهمی و صدات توی بغلم در نمیاد و

 به من فرصت این لحظه های دوست داشتنی هاگ کردن و میدی.

خیلی خوشحالمون کردی.

 اینقدر خوشحالمون کردی که همون لحظه سجده شکر به جا آوردیم و

 اشک توی چشمامون جاری شد.

ایشالا که با این قدمها همش به شادی و گردش و مهمونی و مسافرت و زیارت