اواخر اولین ماه تولد گل پسر

اولین بار که پسر کوچولومون رو توی شمال دکتر اطفال بردیم 21 روزگی بود. وزن اش توی 21 روزگی ٤١٠٠گرم بود.

دومین سفرت به تهران اول آذر بود که شبانه راه افتادیم

دوم آذر ماه 90  امیر حسین جانم به همراه عمو علی رفتند ثبت احوال و  شناسنامه ات رو گرفتند. امیر بهداد خان مبارکه. بالاخره اسم قشنگت وارد شناسنامه مریم و امیرحسین شد. عصر همان روز هم دوباره برگشتیم شمال.

امیر بهداد من حدود 32-33 روزگی به قان و قون افتاد و حرف زدنش خیلی قشنگه.

اولین روزی که تو شمال بهداد عزیزم رو بردم گردش و سوار کالسکه اش کردم جمعه 11 آذر بود.

توی 34 روزگی اولین باری بود که صدای قهقه و خنده بلند از خودت در آوردی.

توی 35 روزگی گردنش رو محکم نگه می داره و سرش و اینور و اونور می کنه. دمر می خوابی و روی سینه ات به حالت 90 درجه گردنت رو جابه جا می کنی .

اولین یکشنبه بازاری که با بهدادی رفتیم خرید 13/آذر بود. میشه 36 روزگی. عزیز دلم تمام مسیر رو خواب بودی و اینقدر ظریف و کوچولو بودی که همه فکر می کردند عروسکی و واقعی نیستی.

دوماهگی بابایی ما رو آورد تهران و خودش برگشت . تو این فاصله با هم رفتیم خونه خاله سپیده و خاله لیلا رو هم اونجا دیدی.دیگه اینکه من تو رو برای ویزیت و معاینه ماهانه ات، پیش دکتر شابزاز بردم. 

وزنت ٥٤٠٠ گرم

دور سر 38 سانتی متر

قد 60 سانتی متر

واکسن فلج اطفال و سه گانه ات رو هم باید می زدی که بردمت درمانگاه تراب و با اینکه تنها بودم خدارو شکر خانومه خوب زد و تو هم کم اظهار ناراحتی کردی. اما وقتی که بعد از ظهر شد تازه فهمیدی که چه بلایی سرت اومده و حسابی گریه و زاری کردی و پاتو مثل جوجه ها جمع نگه داشته بودی. دائم کمپرس کردم و استامینوفن هم بهت دادم و شب رو مثل شبهای قبل راحت نخوابیدی . خان جون و آقا جون هر وقت که بیدار شدند دیدند من بیدارم و تو توی بغلم هستی. فکر کردند که اون شب بی تاب بودی.!! نمی دونستند که تو هر شب کارت همینه و بیدار می شی و شیر می خوری و عوض می شی و می خوابی . اما من عادتم هست و هنوز که هنوزه شما این شب بیداری ها رو داری و من اصلا به چشمم نمیاد و دوست دارم که مراقبت باشم و آب تو دلت تکون نخوره. خلاصه بهداد جونم همه جوره در خدمتیم قوبونت بشم.