بهشت من تویی...

بهشت من تویی...

بهداد عزیزم، پاره تنم، نور چشمم!

چهارده ماه و سه روزه که به  خونه عشق ما پا گذاشتی

عزیز دلم ! وقتی به همه از بچه داری و نگهداری از تو حرف میزنم

 از سختی ها  و قشنگی ها و لذت داشتن تو حرف می زنم،

 همه می گن پس چی فکر کردی بی خودی نیست که بهشت زیر پای مادرا هست!

همینه دیگه. حالا حالا ها باید سختی بکشی!

اما من گله و شکایتی از این روزا ندارم اگر هم تعریف می کنم

 محض خنده و شوخی و قشنگی های این روزا هست. می نویسم که فقط خاطره این روزا بمونه.

اما آیا واقعا به غیر از این هست؟ که با وجود تو مرا به بهشت نیازی نیست

این همه عمرم رو بگذرونم که بعدا ها برم بهشت؟ دلمو خوش کنم که مادرم و خدا منو می بره بهشت.

من از همین الان هم توی بهشتم

بهشت من تویی ...

همین بس که تو سلامت باشی اونوقت من توی بهشتم

همین که شاد باشی و سر زنده من توی بهشتم

وقتی که گریه می کنی ...

وقتی که خنده می کنی ...

وقتی که غذا می خوری ...

وقتی که بزرگ می شی ...

وقتی که حرف می زنی و هزار تا شیرین کاری دیگه که اگه بخوام بگم و بنویسم خیلی بیشتر از ایناست.

اما خدائیش بهشت برای من بدون تو چه ارزشی داره چه کیف و لذتی داره؟

همه لحظه لحظه های زندگی من لذت با تو بودنه

برای تو بودن و موندنه

همش عشقه، همش عشقه

همین که تو رو دارم

همینکه تو پسر منی. همین که تو مال منی

همه اینا خوشحالیه

من بهشت و دارم

بهشت من تویی

خدای عزیزم تو را هزاران بار سپاس

بهداد عزیزم سپاس از حضورت

سپاس از وجود بهشتیت.