شیرین کاریهای دو سالگی

 گزارش شیرین کاریهای بیست و چهار ماهگی بهداد خان 

اینجا بدو بدو رفتی پشت میز عمو و هدفونش رو برداشتی و گذاشتی به گوشت

اینجا هم وقتی هست که عمو برات آهنگ گذاشته و تو هم غرق گوش دادن شدی

وقتی که توی حیاط میری کارت همینه ...

اینجاست که صدای من در میاد و اعتراض می کنم که بهداد دست نزن و بیا تو خونه

اینجا هم که معلومه دیگه داری لبخند می زنی و گولم میزنی که بیشتر توی حیاط بمونی و به شیطنتت ادامه بدی

تو خونه ی خانجان همش میخواستی که بری سر این اف اف .

زیرش یه میز بود که چند بار رفتی روش و آخر سر هم یه بار که میخواستی بری روش قبل از اینکه روش بری دمر شد و افتاد زمین و ما هم دیگه یه صندلی مخصوص برات گذاشتیم که امن باشه و بلایی سرت نیاد .شما هم هر روز چند بار میرفتی روش و الو می کردی. البته این قدیمی بود و قطع بود و برای همین ما دلشوره ای برای باز شدن درب خونه نداشتیم.

دست زدن به وسایل برقی و کشف کردنشون شده برات یه بازی.

خیلی از روزها وقتی که ناهار نمیخوری مینشونمت روی کابینت تا با آبمیوه گیری بازی کنی و منم ناهارت رو بهت میدم و تو هم با بازیگوشی نوش جان میکنی.

جالبه که کارت کشیدن با پز رو هم بلدی  

اینجا هم رفتی توی اتاق عمه و این روسری رو انتخاب کردی و به ما زور کردی که سرت کنیم .

ا

عزیزم !!! عین موشها شده بودی

عروسک کوچولوی من!! همه ی اهل خونه محو تماشای تو و شیرین زبونیها و

شیرین کاریهات شده بودن

اینم جوجوی معروف شهر که عاشقش هستی

بالاخره موفق شدی که منو راضی کنی که ببرمت توی میدون شهر و جلوی چشم همه سوارت کنم و رسوای شهر بشیم.